Niet alleen de verkorting van de termijn van 36 naar 18 maanden valt op. Indien schuldenaren onvoldoende inkomsten hebben om hun schuld af te lossen, kan het minnelijke traject voortaan worden overgeslagen en kan er direct een verzoek worden ingediend tot toepassing van de Wsnp. Voor schuldhulpverleners is het belangrijk om op deze nieuwe wet te anticiperen.

Ingrijpende veranderingen voor schuldhulpverlening

In eerste instantie is het wetsvoorstel bedoeld om de doorstroming van het minnelijk traject naar de Wsnp te verbeteren. Maar door een aantal ingediende amendementen ligt er nu een stevig pakket met ingrijpende veranderingen voor de schuldhulpverlening. Indien de termijn voor schuldregeling wordt ingekort van 36 naar 18 maanden, heeft dit nadelige gevolgen voor de debiteur. Daarom is het goed voor betrokkenen om hierop te anticiperen. Bijvoorbeeld door als schuldeisende partij nu alvast een voorstel te doen aan de schuldenaar op basis van 36 maanden, waarbij de resterende termijn van de schuldsanering na invoering van de wetswijziging wordt verkort tot 18 maanden. Een andere mogelijkheid is om bij de schuldsanering een saneringskrediet te verstrekken op basis van 36 maanden. De schuldeiser ontvangt daarbij een afkoopvoorstel tegen finale kwijting, waarvan de hoogte afhankelijk is van de invoeringsdatum van de wetswijziging. Pas nadat de wetswijziging is ingevoerd wordt de hoogte van het afkoopbedrag vastgesteld en uitbetaald aan de schuldeisers.

Buitengerechtelijke schuldregeling

Bij een verzoek om toegelaten te worden tot Wsnp moet tot nu toe eerst een verklaring van het college van B&W van de gemeente, of een advocaat of bewindvoerder worden overlegd. Zij bevestigen hierin dat er geen reële mogelijkheden zijn om tot een buitengerechtelijke schuldregeling te komen. Door een aangenomen amendement komt dit in de nieuwe wet te vervallen. Als aannemelijk is dat onvoldoende aflossingsmogelijkheden bij de schuldenaar, of andere omstandigheden het onmogelijk maken om tot een buitengerechtelijke schuldregeling te komen, hoeft voor de afgifte van deze verklaring niet eerst een poging te zijn gedaan om tot een dergelijke regeling te komen.

Vragen? Neem contact met ons op

De feiten op een rijtje: bij de gemeente Tilburg komt een anonieme melding binnen over het feit dat een vrouw vanuit haar huurwoning prostitutie activiteiten onderneemt. Een toezichthouder van de gemeente gaat op onderzoek uit en komt erachter dat de huurster inderdaad via een website haar diensten als prostituee aanbiedt. Hij maakt vervolgens een afspraak met de vrouw, die denkt dat hij een klant is.

Huurovereenkomst opzeggen

De woningbouwvereniging wordt geïnformeerd over deze feiten en wil vervolgens de huurovereenkomst met de vrouw opzeggen. Dit omdat de sociale huurwoning structureel bedrijfsmatig zou worden gebruikt voor illegale en ongewenste activiteiten. De vrouw overtreedt hiermee niet alleen de wet, maar ook de huurovereenkomst en de algemene huurvoorwaarden. Bovendien gedraagt zij zich niet als goed huurder en veroorzaakt zij overlast volgens de woningbouwvereniging. De gemeente legt de vrouw ook een last onder dwangsom op. Bij elke toekomstige constatering van prostitutie activiteiten kan zij een forse geldboete tegemoet zien.

Geen overlast gemeld

De zaak wordt door de vrouw voorgelegd bij de rechtbank Zeeland-West-Brabant. Die moet bepalen of de prostitutie activiteiten van de vrouw ‘zwaar’ genoeg zijn om de huurovereenkomst te ontbinden en de woning te ontruimen. De kantonrechter vindt van niet. Hoewel twee keer is vastgesteld dat er prostitutie activiteiten hebben plaatsgevonden in de woning is volgens de rechter geen sprake van structureel bedrijfsmatig handelen, zoals de woningbouwvereniging stelt. De woning is ook niet als een sekshuis ingericht en er zijn ook geen verdere klachten van overlast gemeld. De vrouw geeft toe dat er sprake was van prostitutie toen zij twee keer werd gecontroleerd. Maar dat rechtvaardigt volgens de rechtbank niet een ontbinding van de huurovereenkomst met al de ingrijpende gevolgen van dien. De tekortkoming is niet ernstig genoeg. Bijkomend feit is dat de vrouw in een rolstoel zit en niet eenvoudig een andere drempelloze woning op de begane grond zal vinden.

Vragen? Neem contact met ons op

Een handelsbedrijf sluit vorig jaar een arbeidsovereenkomst met een medewerkster, waarin staat vermeld dat zij ‘met ingang van 1 november 2021 voor bepaalde tijd’ in dienst treedt bij het bedrijf. In deze overeenkomst wordt echter geen einddatum aangegeven en ook geen looptijd van het contract vermeld. Uit de overeenkomst blijkt dus niet wanneer deze eindigt. De werkgever gaat er vanuit dat hij een jaarcontract heeft afgesloten met de medewerkster en deelt haar in september mede dat de arbeidsovereenkomst op 1 november 2022 eindigt en niet wordt verlengd. De medewerkster stapt daarop naar de kantonrechter en eist dat haar werkgever wordt veroordeeld tot loondoorbetaling vanaf 1 november 2022.

Onbepaalde tijd

Het is bewezen dat de werkgever geen einddatum heeft opgenomen in de schriftelijke overeenkomst. Maar deze verdedigt zich door aan te geven dat tijdens het sollicitatiegesprek met de medewerkster wel degelijk is aangegeven dat het om een arbeidsovereenkomst voor een jaar zou gaan. De werkgever heeft aangevoerd dat niemand van de winkelmedewerkers een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd heeft en dat hij die ook nooit aanbiedt. Hij kan bij de rechtbank echter niet aangeven wat er concreet is besproken tijdens het sollicitatiegesprek met de werkneemster. De kantonrechter oordeelt daarom dat het standpunt van de werkgever onvoldoende aannemelijk is geworden.

Einddatum

De werkgever had de vergissing van de ontbrekende einddatum in de arbeidsovereenkomst na ontdekking tijdig moeten bespreken met de medewerkster en moeten aangeven dat er een fout in stond. Werkgevers zijn namelijk verplicht om bij een overeenkomst voor bepaalde tijd medewerkers op de hoogte te stellen van de einddatum of duur van de overeenkomst. Dit moet uiterlijk gebeuren binnen een week na aanvang van de werkzaamheden. De werkgever heeft dat in dit geval nagelaten. Sterker nog, ondanks meerdere verzoeken van de medewerkster heeft de werkgever pas in september 2022 een getekende versie van de arbeidsovereenkomst aan haar toegestuurd. Enkele dagen later heeft de werkgever de medewerkster geïnformeerd dat hij de arbeidsovereenkomst niet wil voortzetten.

Vragen? Neem contact met ons op

Indien partijen uit landen waarmee Nederland geen executieverdrag heeft gesloten een rechtszaak willen starten, dan kan de rechtbank een zekerheidsstelling eisen. Deze zekerheidsstelling is bedoeld om Nederlandse burgers en bedrijven te beschermen voor de proceskosten en de eventuele schadevergoeding waar de desbetreffende partij tot veroordeeld zouden kunnen worden.

Derdengeldenrekening

Vaak kiezen buitenlandse partijen voor een bankgarantie of wordt het geld geparkeerd op een derdengeldenrekening, bijvoorbeeld van een notaris. Die moet dan, als de buitenlandse partij tot betaling van proceskosten wordt veroordeeld, tot uitbetaling overgaan van het in depot gegeven bedrag. De buitenlandse partij heeft ook het recht om dit geld terug te krijgen op het moment dat de procedure definitief tot een einde is gekomen zonder dat hij in de proceskosten is veroordeeld.

Gewaarborgd

Deze verplichting tot zekerheidstelling is bedoeld om te voorkomen dat een in het gelijk gestelde gedaagde in Nederland wordt geconfronteerd met oninbaarheid van een proceskostenveroordeling als gevolg van het ontbreken van de mogelijkheid tot tenuitvoerlegging daarvan. De verplichting tot zekerheidstelling geldt niet voor alle buitenlandse eisers. Indien de verhaalsmogelijkheden op een andere manier voldoende zijn gewaarborgd (art. 224 lid 2 Rv) is deze verplichting niet nodig. Bijvoorbeeld bij partijen uit landen waarmee Nederland een executieverdrag heeft afgesloten. In zo’n verdrag zijn onder meer afspraken gemaakt dat deelnemende landen zich wederzijds verbinden om de tenuitvoerlegging van elkaars rechterlijke beslissingen toe te staan, zij het na rechterlijk verlof daartoe.

Vragen? Neem contact met ons op

De Rechtbank Overijssel stelde vorig jaar prejudiciële vragen gesteld aan het HvJ EU. In de betreffende zaak ging het om een ambtenaar die gedeeltelijk arbeidsongeschikt is. Hij ontving tijdens het eerste jaar dat hij ziek was 100 procent van zijn loon. In het tweede jaar ging zijn loon terug naar 70 procent voor de uren die hij ziek was, maar voor de uren die hij weer werkte, ontving hij 100 procent loon. Toen hij in zijn tweede ziektejaar verlof opnam, kreeg hij voor de uren waarop hij ziek was ook 70 procent doorbetaald. De ambtenaar ging daarmee niet akkoord. Hij vond dat hij over zijn vakantiedagen recht had op 100 procent van zijn loon.

Europese richtlijnen

Het HvJ EU stelt dat de ambtenaar in dit geval gelijk heeft. Volgens het hof zijn nationale wetten, die ervoor zorgen dat zieke medewerkers tijdens vakantie minder ontvangen dan 100 procent van hun loon, in strijd met de EU-richtlijn (2003/88/EG). Ook geldt volgens de EU-richtlijnen dat zieke medewerkers een vergelijkbare positie moeten hebben als medewerkers die wel aan het werk zijn. Het korten van het loon van een zieke medewerker tijdens vakantieverlof kan er volgens het HvJ EU toe leiden dat deze medewerker geen vakantieverlof opneemt. Dit is in strijd met de Europese richtlijnen. De Rechtbank in Overijssel heeft het beroep van de ambtenaar daarom gegrond verklaard.

Vragen? Neem contact met ons op

De huurovereenkomsten vielen tot 1 juli van dit jaar onder het algemeen verbintenissenrecht. Door de wetswijziging is het woord ‘ligplaatsen’ toegevoegd aan het woonruimte begrip in artikel 7:233 BW. Daardoor kan een ligplaats vanaf nu gelijkwaardig worden beschouwd als een huurwoning. Ligplaatsen vallen daardoor voortaan ook binnen de huurbescherming.

Huurbescherming

Een aantal belangrijke regels op het gebied van huurbescherming zijn daardoor nu ook van toepassing op ligplaatsen voor woonboten. Zo kan een huurovereenkomst alleen ontbonden worden door de rechter op de grond dat de huurder tekortgeschoten is in de nakoming van zijn verplichtingen. Huurders van woonboten worden op deze manier beter beschermd. De bedoeling van de wetswijziging is er vooral op gericht om huurders van ligplaatsen te beschermen en heeft geen invloed op de huurprijs van ligplaatsen. De huurder van de ligplaats is vaak eigenaar van de boot die er ligt aangemeerd. Zij vermogen is in veel gevallen dus hoger dan dat van de groep huurders voor wie de huurprijsbescherming is bedoeld. Deze bescherming geldt ook niet voor vrije sectorwoningen. Volgens de wetgever is het daarom redelijk om een woonboot met ligplaats ook tot de vrije sector te regelen.

Vragen? Neem contact met ons op

Wanneer een particulier een auto koopt bij een autobedrijf, dan is sprake van een consumentenkoop. In zo’n geval geniet de consument extra bescherming door de wet. De auto moet bijvoorbeeld voldoen aan wat in de koopovereenkomst is bepaald. De koper moet er vanuit kunnen gaan dat de auto normaal functioneert en geen verborgen gebreken vertoond. Is dat niet het geval, dan kan sprake zijn van non-conformiteit.

Onverwachte gebreken

Indien de auto binnen een termijn van 6 maanden na aankoop onverwachte gebreken vertoont, dan moet er volgens de wet van uitgegaan worden dat de auto bij de aflevering niet voldeed aan wat er in de koopovereenkomst is afgesproken. Het is dan aan het autobedrijf om aan te tonen dat dit wél het geval is geweest en er geen sprake is van non-conformiteit. Indien sprake is van een non-conforme auto, dan kan de consument eisen dat het autobedrijf het voertuig kosteloos repareert of vervangt. Mocht het autobedrijf weigeren om dit te doen, dan kan de consument (na een schriftelijke aanmaning aan het bedrijf) zijn auto zelf elders laten repareren en de kosten verhalen op het autobedrijf waar hij de auto in eerste instantie heeft gekocht.

Koopovereenkomst ontbinden

De koper heeft ook de mogelijkheid om bij non-conformiteit de koopovereenkomst te laten ontbinden, waardoor deze wordt beëindigd. De auto gaat dan terug naar de verkoper en de koper krijgt (een deel van) het aankoopbedrag terug. Natuurlijk moet er dan wel sprake zijn van een serieuze tekortkoming. Een klein deukje in de auto is bijvoorbeeld onvoldoende om de koopovereenkomst te ontbinden. Een beroep op non-conformiteit slaagt ook lang niet altijd. Van een consument mag worden verwacht dat hij ook zelf onderzoek doet of laat doen naar de auto die hij koopt. Het mag duidelijk zijn dat de kans op gebreken bij een oudere auto groter is dan bij een jongere wagen. Ook als je een auto met een hoge kilometerstand voor een lage prijs koopt, is het verstandig om van tevoren goed onderzoek te laten doen naar de auto. Dit kan bijvoorbeeld door een expert naar de auto te laten kijken en zelf duidelijk te informeren naar de staat van de auto. Alleen een proefrit en een rondje rond de auto lopen volstaan meestal niet.

Vragen? Neem contact met ons op

Eerst kort wat uitleg over de algemene verval- en verjaringstermijnen. Hierbij moet een onderscheid worden gemaakt tussen wettelijke en bovenwettelijke vakantiedagen.

Wettelijke en bovenwettelijke vakantiedagen

Het wettelijk aantal vakantiedagen voor werknemers bedraagt vier keer de arbeidsduur per week. Een werknemer die 40 uur per week werkt, heeft dus per jaar recht op 20 vakantiedagen. Bovenwettelijke vakantiedagen zijn de verlofdagen die een werkgever bovenop de wettelijke vakantiedagen aan zijn werknemers toekent.

Vervaltermijn

De vervaltermijn voor wettelijke vakantiedagen bedraagt zes maanden. De aanspraak op wettelijke vakantiedagen over 2022 vervalt dus in principe op 1 juli 2023. Dit geldt echter niet wanneer de werknemer geen kans heeft gekregen om vakantiedagen op te nemen. Bovenwettelijke vakantiedagen verjaren na vijf jaar. Die periode begint te lopen na afloop van het jaar waarin ze zijn opgebouwd. De aanspraak op opgebouwde bovenwettelijke vakantiedagen over 2022 verjaart dus op 1 januari 2028.

Vragen? Neem contact met ons op

De rechtbank Arnhem-Leeuwarden deed onlangs uitspraak in een langslepend conflict tussen een auto-onderdelen bedrijf en een werknemer die langdurig ziek was.

Second opinion

De werknemer meldt zich op 26 april 2016 ziek. Ruim een jaar later acht de bedrijfsarts hem weer volledig arbeidsgeschikt. Maar binnen vier weken na de werkhervatting meldt de medewerker zich opnieuw ziek en vraagt hij een second opinion bij een andere bedrijfsarts aan. Deze bedrijfsarts oordeelt dat de beperkingen fors zijn toegenomen en geeft aan dat medisch herstel en duurzame re-integratie pas mogelijk zijn als de problemen in de arbeidsverhouding zijn opgelost. De eerste bedrijfsarts blijft van mening dat geen sprake is van arbeidsongeschiktheid als gevolg van ziekte.

Mediation poging

In de loop van het derde ziektejaar vindt een mediation poging plaats, maar dit leidt tot niets. De werknemer wordt vervolgens geschorst door de werkgever. Hij laat wel weten aan zijn werkgever dat hij bereid is om werkzaamheden te verrichten in lijn met de mogelijkheden die hij heeft in het kader van zijn arbeidsongeschiktheid. De werknemer vraagt daarop een WIA-uitkering aan het bij het UWV. Deze instantie legt daarop een loonsanctie op aan de werkgever. Hierdoor moet de werkgever ook tijdens het derde ziektejaar loon doorbetalen aan de werknemer. In zijn derde ziektejaar heeft de werknemer recht op doorbetaling van 70 procent van het loon, maar de werkgever betaalt hem 90 procent.

Vragen? Neem contact met ons op

De nieuwe wet is bedoeld om de kosten voor vernietiging van voorwerpen, die ernstig gevaar opleveren voor de leefomgeving of voor de volksgezondheid, te kunnen verhalen op de daders. Daarbij moeten de daadwerkelijke kosten voor het ruimen wel duidelijk inzichtelijk kunnen worden gemaakt. Hier liep het bij de eerste zaken mis: het Openbaar Ministerie ging uit van gemiddelde kosten, terwijl de rechtbank rekende met specifieke kosten per zaak.

Gemiddelde kosten

In twee recente strafzaken zijn verdachten veroordeeld voor het telen en bezitten van hennepstekken en hennepplanten. De officier van justitie heeft de rechter in beide zaken gevraagd om de verdachten te veroordelen tot het betalen van de kosten van de ruiming van de hennepstekkerijen.  Daarbij heeft het Openbaar Ministerie verwezen naar onderlinge afspraken die zijn gemaakt met de Nationale Politie en Domeinen Roerende zaken over aantallen ruimingen, werkprocessen, kosten en prijzen. Volgens de officier kan daarbij worden uitgegaan van de gemiddelde kosten van een ruiming in Nederland in 2022, ongeacht de grootte van de hennepkwekerij of -stekkerij.

Vragen? Neem contact met ons op